Van de bergen naar de woestijn - India part II
Blijf op de hoogte en volg Charlotte
02 Januari 2017 | India, Pushkar
Pindari glacier, gelegen midden in het Indiase Himalaya gebergte, een heel stuk weg van de 'tourist trail', daar wandelen wij naartoe in een trektocht van een week. We hebben geen gids, geen kaart, maar wel een vaag idee van de route, dus we trekken erop uit! We wandelen van hutje naar hutje (om te overnachten) en de accommodatie is zeer basic: we slapen op een houten tafel met een dekentje. Er is geen stromend water, geen elektriciteit en geen verwarming, terwijl het 's avonds vriest. De enige warmte komt van een klein vuurtje waarop het eten wordt gekookt. Helaas hebben ze de schoorsteen nog niet uitgevonden, dus 's avonds worden wij net als paling helemaal uitgerookt (kuch kuch). Zoals jullie horen, comfortabel is anders, maar de trek is dan ook spotgoedkoop. Zelfs op plekken waar het eten urenlang per ezel vervoerd moet worden betaal je maar 50 cent voor een bordje noedels. Onderweg komen we af en toe wat geitenhoeders tegen, maar andere toeristen zien we nauwelijks, heel authentiek dus! We maken lange dagen waarbij we meerdere kilometers stijgen (en vaak weer dalen) maar de natuur is schitterend. We lopen door dichte bossen, ruig gebergte en lokale dorpjes met wietvelden waar de hele familie gezellig samen hasj rolt. Om ons heen zijn gigantische bergen van bijna 8 km hoog, bedekt met een laag sneeuw. Uiteindelijk bereiken we de indrukwekkende glacier, we zijn helemaal alleen en voelen ons piepklein.
Na een week beperkt wassen, nauwelijks slapen en de extreme kou zijn we behoorlijk afgepeigerd. Alles wat we nu willen is een warme douche, verlichting in de kamer, een zacht bed en misschien internet. Dit denken we te vinden in Kasar Devi, een mooi gelegen dorpje. Oh wat hebben we het mis, Kasar Devi is compleet volgeboekt (met Israëliërs) en wij komen terecht in een huisje ZONDER water, elektriciteit, mét harde bedden en uiteraard geen internet. Maar wat het allemaal erger maakt: er is een spinnenplaag, en dan bedoelen we niet die kleine Nederlandse spinnetjes, nee gigantische spinnen! Overal op het plafond, de vloer en de muren lopen ze. Timo doodt er een stuk of dertig terwijl Charlotte haar best doet om haar zenuwinzinking te bedwingen. Na een nacht van weinig slaap (er waren ook veel luidruchtige ratten in de kamer) ontvluchten we het 'horrorhuisje'. De verhuurder lijkt oprecht verbaasd dat we niet langer willen blijven, tsja... We nemen een paar dagen om bij te komen in het stadje Almora. Tijdens ons verblijf is 's avonds opeens het hele stadje in rep en roer, er is een islamitisch feest en door de hele stad zijn prachtig verlichtte gekleurde miniatuur mozaïek paleisjes te zien. Wij zijn de enige toeristen in wederom een Indiase mensenmassa en komen telkens vast te zitten in uitbundige fotoshoots. Overal wordt gratis heerlijk eten en drinken uitgedeeld door winkeleigenaren en wij worden als toeristen uitstekend verzorgd. India is dan wel een heel arm land maar het gebeurt regelmatig dat mensen enorm gul zijn. We zien vaak dat op straat op grote schaal eten wordt uitgedeeld en we hebben het meerdere keren meegemaakt dat mensen in de trein ons volstoppen met hun (vaak zelfgemaakte) lekkernijen.
Maar niet alle treinritten zijn aangenaam: onderweg naar Agra komen wij in een trein terecht, die dusdanig propvol is dat mensen zelfs in de wc's staan. Combineer dat met een ernstig geval van Delhi belly en je hebt zo'n beetje de onaangenaamste treinrit op aarde - telkens met een rol wc papier door een mensenmenigte persen, na 10 minuten eindelijk bij de wc zijn, de mensen eruit sturen, vervolgens "je ding doen" terwijl iedereen weet waarom je al voor de 4de keer gaat... nee, prettig is anders!
Wij zijn dan ook heel blij als wij Agra bereiken. Wij komen er voor één reden. Er is in India die ene bezienswaardigheid die je gezien móet hebben, hij is overprijsd en belachelijk toeristisch maar ook prachtig om te zien: we hebben het natuurlijk over de befaamde Taj Mahal. Dus ook wij maken die karakteristieke foto's. Als je de Taj Mahal ziet als de absolute liefde en verering voor de vrouw dan bezoeken wij de volgende dag de absolute tegenpool hiervan. We gaan naar een café dat wordt gerund door én voor vrouwen die het slachtoffer zijn geworden van een zoutzuuraanval. Hun gezichten zijn enorm verbrand en verminkt. De aanleiding hiervoor varieert van jaloezie tot het koken van een slechte maaltijd of het baren van een dochter in plaats van een zoon! Het is moeilijk om de verschrikkelijke gevolgen van zo'n aanval van zo dichtbij te zien. Wat een sterkte moeten deze vrouwen hebben om dit te overleven en hun gezichten in het openbaar te tonen. In vergelijking daarmee zijn een "bad hair day" of een puist echt peanuts.
Met de trein gaan wij door naar de woestijnstaat Rajasthan, eerste bestemming: Pushkar. Pushkar is een belangrijk pilgrims oord in de woestijn, prachtig gelegen rondom een heilig meer. 'S ochtends gaan mensen zich in het heilige water van het meer wassen, 's avonds vindt er de Aarti plaats, een gezongen verering van het heilige meer met olielampjes en muziek. Wij slapen in een traditionele haveli, een mooi beschilderd stenen huis met trappen rondom een binnentuin. Vanuit Pushkar vertrekken wij op een scootertocht kris kras door Zuid-Rajasthan. Al snel komen wij erachter dat onze scooter helemaal geen nummerplaat heeft, dus wanneer wij politie tegenkomen trekt Timo het gas vol open en scheurt snel weg. Het Indiase verkeer is in de steden legendarisch chaotisch, elk gaatje wordt direct opgevuld en je moet rekening houden met verkeer dat van werkelijk alle kanten komt en bestaat uit lopende mensen, motors, vrachtwagens, auto's, rikshaws, fietsen, koeien, honden, varkens en nog veel meer. Ondanks meerdere schikmomentjes gaat gelukkig alles goed. Wij bezoeken meerdere imposante forten en paleizen, gebouwd tijdens de 'Mughal empire'. Ironisch genoeg lukt het vaak om er naar binnen te sneaken en zo de exorbitante entreeprijzen voor buitenlanders te ontlopen die oplopen tot wel 20x zoveel als de Indiërs betalen. Op onze tocht door Rajasthan wanen wij ons regelmatig in een 1001-nacht verhaal. Veel mannen hebben gigantische tulbanden op en dragen een soort woestijnluiers (witte lappen) en hebben bijbehorende puntschoenen net als Alladin. De vrouwen zijn in kleurrijke sari's gehuld, ze dragen sprankelende zilveren sieraden, hun gezicht is vaak verborgen onder een doorzichtige sluier en vaak zien we ze langs de straat lopen met zilveren watervazen op hun hoofd gebalanceerd.
In Udaipur is voor de afwisseling Timo een keer de ontvanger van ongewenste sexuele avances. Wij verblijven in een guesthouse waarvan de eigenaar zeer geïnteresseerd is in hem en elke mogelijkheid gebruikt om tijd met hem door te brengen en hem aan te raken. You have beautiful eyes, your face is so soft etc. ehh... awkward! Hij daagt ons ook uit om samen met hem 'spicy' te koken, er heilig van overtuigd dat wij als blanke mensen absoluut niet tegen pittig eten kunnen. Wij accepteren de uitdaging en gaan samen inkopen doen. Pas na herhaaldelijk te hebben benadrukt dat Charlotte OOK mee gaat, geeft hij de hoop op om tijd alleen met Timo door te kunnen brengen en vertrekken wij. We halen de kip bij een slager die de levende kippen voor onze neus slacht, laat leegbloeden, de veren eruit trekt en in stukken snijdt. Overal ligt bloed, stukken kip en veren. Het is confronterend maar op deze manier weten we tenminste dat de kip vers is. De curry is pittig, maar we kunnen hem hebben, de eigenaar van de guesthouse moet met tegenzin erkennen dat wij inderdaad tegen pittig eten kunnen.
Udaipur zelf is misschien wel de meest romantische stad van India, de witte huizen liggen rondom een meer met een paleis op het water en op de achtergrond zijn groene heuvels te zien. In Rajasthan heb je trouwens de witte stad (Udaipur), maar ook de blauwe, roze en gouden stad. De kleuren corresponderen met de beschilderde huizen en geven elke stad een unieke uitstraling. Elk jaar met Diwali, een soort van Indiaas nieuwjaar, worden ze opnieuw beschilderd. Aangezien wij vlak voor Diwali rondreizen zien we overal mensen in de weer die hun huis voorzien van een nieuwe laag kleurrijke verf, heel mooi! Diwali zelf 'vieren' wij in Pushkar, maar het is één en al terreur! Maar liefst 5 dagen EN nachten lang steekt iedereen vuurwerk af en dan met name een soort gigantische dynamietstaven die in Nederland onder de categorie 'zware explosieven' zouden vallen. De huizen hebben geen ramen en isolering en de knallen worden versterkt door de nauwe steegjes, het is moeilijk te beschrijven hoe groot de overlast is maar de accommodatie trilt en je trommelvliezen doen werkelijk pijn. Wij waren dan ook HEEL ERG BLIJ toen Diwali weer voorbij was en wij eindelijk weer eens konden slapen.
India is een droomland voor vegetariërs, maar wij als omnivoren missen toch soms dat stukje vlees. Het feit dat Jaipur een echte vleesstad is, waar vleesjes op straat worden gebarbequed, is dan ook genoeg om ons een paar daagjes in Jaipur prima te vermaken. Ook gaan we naar een echte topper van een film, eigenlijk de Bollywood versie van 'Taken' (met Liam Neeson). De actiescènes zijn gigantisch over-the-top en lijken enkel als doel te hebben om de acteur (die toevallig ook de regisseur is) in het beste licht te tonen. Het is voor ons niet echt te begrijpen dat Indiërs dit soort films met bloedserieus enthousiasme bekijken.
In Jaisalmer, een woestijnstad in de buurt van Pakistan trekken wij per kameel de woestijn in. Timo's kameel heeft de curieuze naam Michael Jackson en Charlotte vertrekt op Kalu. Allebei zijn ze er heel goed in om gigantisch harde boeren en nog erger stinkende scheten te laten. Het rijden op deze reuzenbeesten is, op zijn minst gezegd, oncomfortabel - denk maar aan een langzaam rijdende Rodeo stier. Het verschil is dat je er urenlang opzit en je kont na verloop van tijd veranderd in een beurse homp ellendig zitvlees. Enkel de siësta brengt even verlossing. De kamelenman sprokkelt wat hout bij elkaar en krijgt het voor elkaar om op het geïmproviseerde pitje niet alleen chai, maar ook een volledige thali in elkaar te draaien. De afwas doet hij met een paar druppels water en heel veel zand. Dit is verrassend effectief, alles blinkt en glanst. Wij rijden door een eindeloze vlakte, waar overal droge struikjes groeien. Het voelt toch enigszins vertrouwd, het landschap is namelijk bezaaid met windmolens. 'S middags bereiken we grote indrukwekkende zand duinen die meer op zo'n typische Sahara woestijn lijken. Daar slapen wij ook die nacht, desert-style: op een dunne deken direct op het zand, in de open lucht, onder de sterrenhemel. Als de volgende ochtend de zon opgaat zien wij rondom onze dekens de patronen van duizenden voetafdrukken van de grote zwarte kevers, die we 's nachts ook over ons heen voelden kruipen. De opgaande zon werpt scherpe schaduwen op de duinen. Het is een bijzondere ervaring om zo in de woestijn en dichtbij de kamelen te leven.
De kamelenpret duurt nog even voort, want wij reizen wederom af naar Pushkar voor de jaarlijkse 'Camel Fair'. Elk jaar komen duizenden handelaars naar het woestijnstadje om tijdens het festival kamelen en paarden te verhandelen. Het resultaat is een gigantisch aantal bont versierde dieren, overal handelaars, woestijnnomaden, bedelaars, toeristen en een heleboel zand. Het culturele programma loopt uiteen van kamelendansen tot een contest wie de langste en mooist gekrulde snor heeft, bizar dus! Het lukt Timo uiteindelijk om Charlotte over te halen om in misschien wel het meest gevaarlijke reuzenrad ter wereld te stappen. Het reuzenrad draait ontieglijk hard rond, wordt aangedreven door een dieselmotor, en we voelen bij elk rondje meer en meer gewichtloosheid. De karretjes hellen steeds meer over hoe harder we gaan en het mooiste van dit alles: geen gordels en OPEN karretjes waar je dus zo uit kunt springen als je wilt!
Na weer een paar slaaptreinen komen we voor de tweede keer in Varanasi aan. Daar waar de vorige keer alles nog overstroomd was, staat de rivier nu een stuk lager. Dit betekent ook dat de 'burning ghats' weer volop in gebruik zijn. Hier worden dagelijks honderden overleden mensen in het openbaar gecremeerd op grote houten brandstapels. Wanneer je er voorbij loopt ruik je verbrand vlees en zie je de in doeken gewikkelde lijken op gaan in vuur en vlam. Ondertussen staan een paar koeien direct naast het vuur de bloemenkransjes op te eten en piest een Indiër tegen een ongebruikte stapel hout aan, heel wat anders dan bij ons in Nederland dus! Elke 5-10 minuten wordt er wel weer iemand op een soort brancard door de straten naar de brandstapels gebracht om gecremeerd te worden.
In Varanasi vindt weer een diwali festival plaats waarvan wij deze keer veel meer kunnen genieten. De superharde bommen maken plaats voor miljoenen kleine olielampjes, die op de traptreden van de ghats worden neergezet en met de schemering worden aangestoken. Het resultaat is erg romantisch. Met een chai in onze hand slenteren wij langs de ghats en bewonderen al die mooie lichtjes en van gekleurd zand gemaakte tekeningen. Ja, op dit soort momenten is India waanzinnig mooi!
Tijdens ons verblijf in India wordt van de ene op de andere dag opeens 85% van al het geld dat in omloop is in India ongeldig verklaard. Dit betekent het begin van een heleboel geldproblemen voor een heleboel mensen. Heel India (meer dan 1 miljard mensen) moet namelijk hun oude biljetten omwisselen. Wachtrijen bij de banken van honderden mensen en hetzelfde verhaal bij de pinautomaten. Wij zijn gelukkig inmiddels bijna onderweg naar Nepal en teren in op onze laatste rupees. De paar biljetten die we hebben, kunnen we relatief snel omruilen doordat Charlotte een vrouw is. In India zijn er namelijk aparte wachtrijen voor vrouwen en die zijn vaak beduidend korter. India is een echte mannencultuur en zo'n 90% van de mensen die je ziet (op straat, in de trein, in winkels) is dan ook mannelijk.
Over land vertrekken wij met de trein en de bus richting Nepal. Het is tijd voor de langverwachte Annapurna circuit, één van de meest epische trektochten op aarde. We hebben er zin in!
Tot de volgende keer!
Groetjes,
Timo en Charlotte
-
02 Januari 2017 - 10:11
Rudy:
Het is bijna niet te bevatten wat jullie allemaal zien en meemaken. Maar door de beeldende verhalen krijg ik toch een heel stuk mee. Wat moet het ongelofelijk zijn om deel uit te maken van zo'n land en alle gebruiken en afwisseling. Ik begrijp heel goed dat jullie hier ruim de tijd voor hebben genomen in jullie lange reis door Azië. En als ik dit lees zijn jullie alweer een heel eind verder weet ik omdat we regelmatig chatcontact hebben. Wat goed dat jullie dan wat al achter je ligt weer kunnen recapituleren! Straks zijn alle reisverhalen bij elkaar een boekwerkje waar je met de inmiddels paar duizend foto's op kunt terug kijken. Maar zover is het voorlopig nog niet, jullie gaan nu het laatste half jaar in van de trip van 2 en een half jaar...Geniet er van, en wij genieten mee door jullie verhalen te lezen en de foto's op FB te zien. -
02 Januari 2017 - 14:31
Gonny:
Geweldig verslag weer en prachtige foto's.
Zelf zal ik dit allemaal waarschijnlijk nooit zien, maar zoals Rudy al zegt, door jullie verhalen beleef ik het helemaal mee -
02 Januari 2017 - 14:51
Huib:
ik sluit me helemaal bij de bovenste 2 schrijvers aan, wat en beleving, ik geniet iedere keer weer van jullie uitgebreide verslagen, veel plezier met de ontdekkingsreis verder. -
02 Januari 2017 - 21:41
Karin Köhne:
Hallöchen ihr zwei,
euer Indienbericht war so farbig wie das Land.
In Verbindung mit den Fotos habe ihr uns mitgenommen. Und mich etwas sehnsüchtig
gemacht. Nur mit den Ratten, Käfern und Spinnen und dem geräuchert werden Gefühl
denke ich, es ist auch schön hier vom Sofa aus alles zu lesen und auf sich wirken zu lassen.
Der gesamt Indien und auch die Nepal Fotos haben noch eine ganz eigene Intensität, es ist schon ein ganz besonderes Land.
Und eure Erlebnisse waren sehr! vielfältig.
Hat Spaß gemacht, das zu lesen und zu übersetzten soweit nötig.
Auf wenig Spinnen und Ratten und viel schöne und leckere Erfahrungen!!!
Karin
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley