Een maand over land reizen door Cambodja

Corruptie... Dat was onze eerste indruk van Cambodja bij de grensovergang. Na het betalen van diverse weekend-, overtime- en processing fees stonden wij uiteindelijk voor een raampje erop te wachten dat deze grenspost-crimineel zijn uitgebreide lunch zou beëindigen, en eindelijk onze paspoorten zou stempelen. Nadat dit eindelijk was afgehandeld, gingen wij naar het rustige, aan de Mekong gelegen stadje, Kratie. Daar checkten wij in in onze 5 dollar kamer. Vanuit Kratie trokken wij er met de fiets op uit, en fietsten door kleine dorpjes, met op metershoge palen gebouwde huizen, naar een plek waar je de zeldzame Irrawady Mekong dolfijnen kunt bekijken. En wij hadden geluk: na een klein stukje te hebben gevaren, zagen wij meteen al twee dolfijnen opduiken naast de boot. Op de terugweg liepen we omhoog naar een tempel waar onze eerste aanblik twee parende makaken, boven op een buddha beeld was - waarschijnlijk waren zij niet buddhistisch. Onze aanwezigheid beëindigde het animalistische liefdesspel echter voortijdig, en de grote mannetjes aap was hier duidelijk niet blij mee: hij kwam op ons af, gromde, en ontblootte zijn tanden. Overbodig om te vermelden, maar wij waren erg blij toen wij heelhuids weer beneden waren.

Met een tocht, die enkel en alleen kan worden beschreven als een dodemans rit (onze buschauffeur haalde daadwerkelijk iedereen op de weg in, of drukte en toeterde iedereen van de weg af), reden wij razendsnel naar Phnom Penh. Zelfs de Cambodjanen waren blijkbaar niet echt gewend aan deze rijstijl: een vrouw hield de volledige rit haar scooter helm op, terwijl de halve achterbank moest overgeven, gedeeltelijk OP de achterbank, hmmm lekker! Lang leve tijgerbalsem, die de geuren effectief maskeerde.

Op onze eerste dag in Phnom Penh verkenden wij de serieuze kant van de stad, met name de killing fields en het genocide museum, waar de gruweldaden van de Khmer Rouge tentoon worden gesteld. Op de killing fields liep je daadwerkelijk over de botten en kledingsresten van de slachroffers heen, die met de regen omhoog worden gespoeld. Het blijft moeilijk te geloven tot wat mensen in staat zijn.

Op de volgende dagen maakten wij kennis met de minder serieuze kant van Cambodja. Tot vooral Timo's vreugde, kwamen wij er achter dat er overal voor 50 cent tap biertjes worden verkocht, en dat wiet, net als in Nederland, semi-legaal is (er werden overal openlijk happy herb pizzas verkocht). Voor een gek maar geniaal verhaal, waartoe de combinatie van happy herb pizza, gekke Amerikanen, en koeien kan leiden, lees dan de volgende blog: https://www.reddit.com/r/trees/comments/25a19p/welp_i_did_something_terrible_in_cambodia_in_a/
Only in Cambodia...

De volgende bestemming was het eilandje Koh Rong. Houten, zeer eenvoudige guesthouses direct aan het strand, geen gemotoriseerd vervoer, en zelfs geen wegen, je loopt gewoon op het zand. Combineer hierbij bijna verlaten, parelwitte zandstranden met blauw-turquoise water en palmbomen, met extreem goedkoop eten, fruitsalades en shakes, en 50cent biertjes, dan kom je vrij dicht bij ons idee van een paradijs op aarde. Aangezien wij wat tijd te doden hadden, besloten wij hier dan ook maar liefst 10 dagen te blijven. Één van de highlights op dit eiland was een boottrip om 's avonds, in het donker, lichtgevende plankton te bekijken. Ondanks de wat koelere avondlucht sprongen wij het verrassend warme zeewater in. Toen wij onze armen onderwater bewogen, glommen er overal om ons heen kleine, blauwe lichtpunten op. Toen wij met duikmaskers onder doken, leek het net alsof wij met onze hoofden midden in een blauwe sterren hemel terecht waren gekomen, het was magisch.

Na afscheid te hebben genomen van Koh Rong, reisden wij naar het rustige stadje Battambang, waar wij eindelijk ook Charlotte's moeder en zusje ontmoetten. Daar deden wij een kookcursus en kookten Cambodjaanse specialiteiten, zoals Amok curry en Loc Lac. Met z'n vieren verkenden wij de omgeving. Met Timo als tour gids, gewapend met GPS op de mobiel, fietsen wij buiten de gebaande paden over kleine zandweggetjes dwars door de jungle en door piepkleine dorpjes heen, waar de tijd stil lijkt te staan. Op een andere dag reden wij met een tuk-tuk naar de zogenaamde bat-cave. Met de schemering vlogen er honderdduizenden vleermuizen massaal uit de rotsspleet en vlogen in een lange formatie over de rijstvelden heen, op zoek naar eten.

Onze laatste stop in Cambodja was Siem Reap, thuisbasis van de machtige Angkor Wat ruïnes. Midden in de nacht vertrokken wij op onze fietsen naar Angkor Wat, om de zonsopgang over de tempel te zien. De zonsopgang zelf was zeer matig, maar de ontbijt picknick voor de ruïne was natuurlijk wel "once in a lifetime". Ondanks de droge hitte fietsten wij maar liefst 13 uur lang tussen allerlei tempels heen en weer. Het is moeilijk om te beschrijven hoe indrukwekkend de tempels waren. Wij hadden natuurlijk zelf ook al vele foto's en video's gezien en verhalen gehoord, maar toch waren wij verrast, vooral door de variëteit tussen de tempels en de mate van details waarmee ze versierd waren. Zo was één tempel overgroeid door bomen, had een andere honderden gedetailleerde stenen gezichten en voelden wij ons in een andere tempel als Indiana Jones, dolend door de velen gangetjes. Volledig uitgeput en ook een beetje trots (er waren zoveel luilakken, die zich in tuk-tuks rond lieten rijden) fietsten wij na een mooie zonsondergang weer richting Siem Reap. Daar namen wij een paar dagen later weer afscheid van Karin en Leonie. Later vertrokken wij richting Noord-Thailand. Alweer Thailand? Ja, wij krijgen er maar geen genoeg van.

Tot de volgende keer en heel veel liefs!