In de Outback van Australië

We hadden warmte besteld en warmte is wat we kregen.Zo rond de 40 graden in de brandende zon in de outback van Australië, dat is behoorlijk warm. In Darwin aangekomen haalden wij onze Ford Falcon Stationwagon op. In tegenstelling tot Sydney, waar nauwelijks Aboriginals op straat te bekennen zijn, werden wij er in Darwin mee geconfronteerd dat er enorme armoede en drugsproblemen bestaan in deze bevolkingsgroep. Toen we bijvoorbeeld gingen bbq'en op 1 van de openbare bbq's in de botanische tuin waren er ook twee stomdronken aboriginals die wat afgeprijsd vlees op de bbq legden om vervolgens in slaap te vallen en zelfs van de bankjes af te vallen waar ze op gingen zitten. We vonden het heel naar om te zien hoe slecht het met de meeste aboriginals in de stad gaat.

Wij gingen op pad naar Aboriginal land: Kakadu National Park. Hier leven nog veel aboriginals in hecht dorpsverband met hun stam samen midden in de bush. Ze leven grotendeels zoals ze dat al tienduizenden jaren hebben gedaan, al vertelde een aboriginalgids ons wel dat ze ook wel eens naar de winkel gaan als het jagen wat tegen is gevallen. Dezelfde gids vertelde ons trouwens ook van disco te houden en een groot fan van Bony M te zijn. We vonden het interessant en ook wel grappig om deze mix van tradities en modern leven te zien. Ook voor ons was de tijd in Kakadu Park even back to the basics (nog meer dan Nieuw-Zeeland): geen internet, geen stromend water of toegang tot levensmiddelen. In Darwin hadden wij dus een voorraad van levensmiddelen voor 2 weken ingeslagen. Havermoutpap voor ontbijt, noedelsoep voor lunch en 's avonds pasta's, curries en pannenkoeken. Slapen deden we onder de sterrenhemel in een tentje midden in de bush. We hoorden 's avonds de dingo's (wilde honden) janken, zagen hordes vleermuizen naar de ondergaande zon vliegen, hoorden constant van alles ritselen in de bosjes en hoopten maar dat we onszelf ver genoeg van het water hadden gepositioneerd. Kakadu heeft namelijk een grote populatie van zoutwater krokodillen die erom bekend staan mensen aan te vallen.

Wat we zoal deden in Kakadu? Wandelen in de brandende zon, heel verstandig inderdaad, maar onontkombaar, de zon bleef maar schijnen! Gelukkig levert dit dan wel weer hele mooie uitzichten op, mooi uitgestrekt rood landschap met rotsformaties en rotsschilderingen. Ook zijn er veel, soms meters hoge, termietenheuvels. Een uitdaging voor ons geduld waren de vliegen, ontelbare vliegen die de hele dag om je heen zoemen en niets leuker lijken te vinden dan in je ogen, je neus of zelfs je oren te kruipen. Dat betekend dus constante jeuk, heel irritant!!!

Op de weg naar Litchfield National park kwamen wij een mangoboom tegen waarin Timo enthousiast klom en mango's uit de boom begon te plukken. Zo hadden wij een voorraadje van wel 20 heerlijk zoete en sappige feloranje mango's, yummm! Litchfield Narional Park was voor ons een absolute highlight, het was net een gigantisch waterpark met overal watervallen, rotsen om vanaf te springen, natuurlijke privé 'pools' om in te zwemmen en dat alles omringd door rotsen en mangrovebossen waar het in de schaduw heerlijk verkoelend was. En overal natuurlijk exotische dieren, papegaaien in de bomen, wallabies en kangaroes op het land en soms zelfs krokodillen in het water.

We vonden het al met al erg interessant om meer te weten te komen over de oorspronkelijke bewoners van dit land, waar we toch een behoorlijke tijd hebben doorgebracht. Ook vonden we de natuur die we hebben gezien geweldig mooi. Maar we keken wel ook stiekem al uit naar Azië, met als belangrijkste reden: het eten, het oh zo lekkere, pittige, gevarieerde en bovendien betaalbare eten van Azië. We laten vanuit Indonesië weer van ons horen!

Heel veel liefs,

Timo & Charlotte